Onderwijs: quo vadis?

Is Weyts nu helemaal zot geworden?

Het heeft er veel van wel dat ze in Asster een vleugel moeten vrij maken voor Ben Weyts en zijn kabinet, voor een dringende groepsopname. Dat hij, onderwijskundig gezien, ze niet alle vijf op een rij had is al langer duidelijk, maar zijn raadgevers hebben blijkbaar even weinig kaas gegeten van de problemen van vandaag.

Het startte al met de lamentabele leesvaardigheid in het onderwijs. Dat komt als u chattaal gaat generaliseren en Nederlands niet meer de voertal in het onderwijs is. Maar dat het van iedereen de schuld is: leerkrachten, ouders, begeleiders, leerplanmakers, koepels, scholen en NIET van uzelf getuigt van een naar masochisme stinkend narcisme. Je zou voorwaar compassie krijgen met uw getormenteerde ziel. De … psychiatrie is de enige oplossing.

Nu uw tweede stunt: extra geld voor mensen met extra opdrachten, met andere woorden: je krijgt nu een leerkrachtenverloning met twee snelheden. Ik heb me steeds verzet tegen de weddeongelijkheid tussen licentiaten en regenten in het secundair; een verschil van 500 euro per maand en … minder lesuren … en kleinere uitgezuiverde klassen … en beter gemotiveerde leerlingen, terwijl de mensen uit de lagere klassen de moeilijke leeftijd op hun brood krijgen in grotere zeer heterogene klassen. Net zoals het verschil tussen kleuterjuffen en onderwijzers vroeger: het is niet omdat je ze niet leert lezen en schrijven dat de opvoeding minder energie vraagt! Ongelijkheid alom dus, en daar doet deze misplaatste grap van u en uw kabinet totaal geen afbreuk aan. Integendeel! U vergroot de ongelijkheid, hu stimuleert de vriendjespolitiek, wie zal zich weer mogen gaan specialiseren, wat zijn extra-taken.

Wel, beste Ben Weyts. Op dit ogenblik verrichten alle leerkrachten, zeker die in de lagere jaren en duidelijk minder in de hogere jaren, heel wat extra onbetaalde prestaties, van reftersurveillantie tot speelplaatstoezicht, van inhaallessen tot remediëring, van buitenschoolse activiteiten tot bosklassen, van nutteloze klassenraden op onmogelijke avonden tot opendeurdagen in de weekends. Betaal daar eerst uw mensen voor, als u nog ergens een verborgen potje euro’s liggen hebt. Of voorzie daar personeel voor. Verlaag de bijkomende lasten voor leerkrachten. Doe iets aan de werkdruk. Geef leerkrachten meer zekerheid in hun job zodat ze niet elk jaar met schik moeten wachten tot 1 september op “heb ik nog uren”.

U bent zowat de slechtste onderwijsminister ooit in dit land, het onderwijs spuwt je uit, ook al zwijgen de koepels en vakbonden omdat ze ‘on speaking terms’ met de minister moeten blijven.

Ook de gepensioneerde leerkrachten zien met lede ogen hoe onder uw hoede het onderwijs verwatert tot een entertainmentgehalte van bedenkelijk niveau, met uitgebluste leerkrachten die niet meer weten van welk hout pijlen maken, of van welke kinderen ze de ministers van onderwijs van morgen moeten vormen. Blijkbaar, mijnheer de minister heeft mijn generatie, van kleuterjuf tot universiteitsprof, in jouw geval ook erg gefaald! En daarvoor bied ik mijn excuses aan de gemeenschap aan.