Het bananenkoninkrijk Nederland

Vooreerst mijn excuses aan alle bananen ter wereld voor het oneigenlijk gebruik van dit woord, maar er schiet me niks anders te binnen als ik het politiek schouwspel overzie dat zich boven de Moerdijk afspeelt. Het is erg in België, maar daar kunnen onze politici nog een puntje aan zuigen en meteen wordt het overduidelijk: met extreemrechts is niet te besturen. “Laat ze toch even bezig”, hoor je hier. Wel Holland gaat kapot. De regering ligt op apegapen, er is geen gezag meer, de premier is er een marionet in een diep bruine poppenkast. Schoof is de voetmat van Wilders.

Wat me echter even fel ergert is die gemaakte schijnheiligheid van de Hollandse politiek. Ik luisterde naar een debat in hun Tweede Kamer. Daar zat nog minder animo in dan in ons Vlaams Parlement. De Hollandse Trump slaat steeds wilder(s) om zich heen, spuugt de ene racistische uitspraak na de andere in het parlement, de parlementsvoorzitter zit erbij en kijkt ernaar, en de andere parlementairen durven niet zeggen waar het op staat: die man hoort voor een rechtbank te verschijnen. En met hem nog meerdere types van dat allooi.

En dan dat geleuter over de nieuwe Holocaust in Amsterdam. Een aantal heethoofdige Israëlische supporters dagen wat moslims uit, treiteren, meppen erop en scanderen dat wat in Gaza gebeurt, hun verdiende loon is. Dat hierop een reactie komt, en niet van de minste, is in mijn ogen niet te rechtvaardigen qua verhouding maar erg voorspelbaar. Maar is de joodse genocide in Gaza en Libanon een niet veel meer overdreven reactie op het laffe Hamas? Als er een jood slaag krijgt, heet dat in Holland plots een jodenvervolging. En daar weten ze alles van. Heel wat Hollanders werkten daar tijdens de oorlog dapper aan mee, voorvaderen van de huidige “vrijheidsstrijders” om niet PVV te schrijven. Niemand in het parlement refereerde naar de buitensporige en onmenselijke genocide in de Gaza en Libanon, waar Netanyahu nu al bijna aan 100.000 doden zit. Nog 5.900.000 te gaan, en hij evenaart het record van Hitler. Hij heeft nog vijf jaar de tijd! Maar geen enkele stem in het Hollandse parlement durfde zich te verheffen tegen het wilde geblaf en zinloos gewauwel van de echte premier van Nederland. Hooligans zijn hooligans, of ze een keppeltje of een Palestijnen sjaal dragen, of ze met 100 zijn of met 700, of ze de  Thora, de Misjna en de Talmoed of de Koran in hun achterzak hebben.

Onze noorderburen lachten zich een breuk toen wij in België na 500 dagen nog geen regering hadden. Een Belgenmop. Wat er zich nu in Den Haag afspeelt overklast de Belgische vaudeville van toen (en nu) met verve! Dat is geen Hollandermop maar daarmee kon Toon Hermans zaliger gedurende een jaar alle theaters van Vlaanderen en Holland vullen. Triestig, triestig, erg triestig. Maar het volk kiest zijn regering, de Nederlanders hebben gesproken en net als vele Vlamingen blind in het extreemrechtse avontuur geloofd. En … dan krijg je waarvoor je gekozen hebt: gegarandeerd ellende!