J’accuse … ik beschuldig

Op het einde van de 19^de eeuw schreef de Franse schrijver Emile Zola een vlammend pamflet in de krant l’Aurore waarin hij het opnam voor de ten onrechte zwaar veroordeelde Frans-joodse officier, die het slachtoffer was van latent antisemitisme in het Franse leger en in de Franse maatschappij. En hij noemde de schuldigen bij naam. Het kostte hem een boete en een gevangenisstraf.

De man, die het opnam voor de jood Alfred Dreyfus zou nu weer in zijn pen moeten kruipen, maar dan tegen de anti-Palestijnse houding van de politiek, hier, in Europa en in de rest van de wereld.

Ik doe het in zijn plaats…

Ik beschuldig de Belgische regering omdat ze blijft weigeren Israël als een schurkenstaat te behandelen, de Palestijnse staat te erkennen en zelfs een premier heeft die de beslissingen van het Strafhof Den Haag naast zich neer legt.

Ik beschuldig Bouchez en andere rechtse partijen ervan een genocide te tolereren op een natie omdat die economisch weinig te betekenen heeft.

Ik beschuldig de Israëlische regering ervan onwettelijke oorlogspraktijken zoals uithongering te gebruiken om de Palestijnen te elimineren, door het getto van Warchau (1940) klakkeloos te kopiëren.

Ik beschuldig de wereld die, bij het zien van zoveel onrecht, blijft staren naar zijn eigen navel en zwijgt over volkerenmoord op de Palestijnen in Gaza en op de Westbank en niet wil weten van economische sancties tegen de agressors.

Ik beschuldig mezelf omdat ik niet meer kan doen dan mijn frustratie van me af  schrijven in een pamflet dat toch niemand leest!