Politieke beunhazen

Voor politici moeten dezelfde wetten gelden als voor Jan Modaal: te vaak onwettig afwezig op het werk, dan volgt ontslag. Voor werknemers is het geduld in deze materie al quasi nihil. Voor politici nog niet, daar gaven ze deze week weer een voorbeeld van.

De wedde van de parlementsleden, zonder te spreken over de extra’s, bedraagt  nagenoeg 131.000 euro, bijna 11.000 euro per maand waarvan 8.500 belast en 2.500 onbelast. Als je het mij vraagt, een riante wedde. Maar wat doen ze ervoor? Sommigen gewoon niks. Ze volgen geen commissievergaderingen, de passen voor de plenaire zittingen, ze cashen wel maar ze werken niet. Een aantal zou al lang hun ontslag voor dwingende redenen moeten gekregen hebben. Maar neen, binnen een paar maanden sieren hun vet betaalde snuiten weer op de affiches in het straatbeeld en vallen hun folders vol leugens in onze brievenbussen. Want hun ander werk gaat voor: hun eigen bedrijf, hun job als advocaat of hoogleraar, hun  postjes in intercommunales en raden van bestuur, hun burgemeesterssjerp of schepenzetel, de lijst is schier eindeloos. Zij zijn de politieke beunhazen die hopen geld kosten en er niks van bakken. Ze moesten maar eens werkman geweest zijn. Daarom moeten de lijsten met aan- en afwezigheden van politici publiek gemaakt worden: wij, als gemeenschap betalen deze dames en heren, en als werkgevers hebben we daar recht op. En laat de wetgeving die geldt voor alle Belgen nu ook eens voor deze elitaire klasse werken: ziekenbriefje en bij langdurige afwezigheid een interimaris, onwettig afwezig: een verwittiging en daarna ontslag. Hoe lang gaan we onszelf nog laten bedotten waar we zelf bij staan? Politici: doe waarvoor je verkozen en rijkelijk betaald wordt. Besturen!