NV-A is verschrompeld tot doodgewone partij

De NV-A, de nieuwe Vlaamse alliantie, is geboren uit de Volksunie en met de onafhankelijkheid van Vlaanderen en een geëuthanaseerd België op het programma, strijdend voor het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren, goede maatjes met de Baskische afscheidingsbeweging. Deze partij, met (sommige goede) idealen, is afgegleden naar het doodgewone, het dagelijkse neo-liberalisme, zonder nog te spreken van zelfbeschikking, noch voor Vlaanderen en al zeker niet voor Gaza.

Het is de partij van BdW die zich met veel poeha de grootste noemt, maar zich vastklampt aan het instituut België  en de Belgische regering of haar leven ervan afhangt. Van haar pluimen zijn er al veel tijdens de rui van de gemeenteraadsverkiezingen verloren en in vele gemeenten is ze al herleid tot normale proporties. Want de NV-A is een doodgewone centrumpartij geworden, hondstrouw aan het extreme liberalisme van de MR, geketend aan de macht, met enkel nog verloochende idealen. Wie kan er nog achter zo’n gedrocht staan?

De enige met nog haar op haar tanden is Zuhal Demir. Ik ga niet steeds akkoord met haar no-nonsensaanpak, maar zij durft in te strijken tegen de haren van de geel-zwarte partijconiferen die zich wentelen in de sappigheid hun ministerpost. Maar haar Gaza-standpunt doet mijn mond openvallen: rechtstreeks tegen het Vlaamse establishment gaat ze in door onomwonden de erkenning van de Palestijnse staat te eisen. No-nonsense van de bovenste plank

De federale regering van premier De Wever had minder tijd nodig om het pensioen van de kleine man af te romen dan om samen te komen en een standpunt omtrent Gaza te formuleren. De Vlaamse minister-president, piewie Diependaele, piept zich de ziel uit zijn lijf om er maar niet over de moeten praten. Dat zijn de Vlaams-Nationale onbenullen die ons land besturen. Dat zijn de mannen die gingen zorgen voor verandering in het beleid. Eli Eli lama sabachtani, mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten. Dat waren de laatste woorden van Christus aan het kruis. Het zouden de woorden kunnen zijn van 12 miljoen Belgen, waaronder 7 miljoen Vlamingen, bij het zien van zoveel onvermogen en onbekwaamheid. Of is het onwil?