Eerste vrouw met schepenambt

 Madeleine Marie Ghislaine t’ Serstevens, ‘Madame Lejeune’ zoals ze in de volksmond heette, werd in Gent op 23.03.1896 geboren als dochter van ridder Louis t’ Serstevens, burgemeester van Stavelot (28) en Marguerite Lippens (21). Ze trouwde met jonkheer Gustave Lejeune de Schiervel, en zo kwam ze in 1920 naar het kasteeldomein Nonnemielen in Metsteren (Sint-Truiden). In 2002 kreeg de Madeleine Lejeunestraat haar naam.

Je zou zeggen, weer een van die dames met blauw bloed die adellijke sier kwamen uithangen op één van de tientallen kastelen die Sint-Truiden rijk is. Maar niet Madame Lejeune. Van haar onthouden we haar politiek engagement en haar mecenaat voor het katholiek onderwijs.

Na de oorlog in de politiek

Vrouwenrechten in het begin van de vorige eeuw was een woord met een heel andere betekenis dan nu. In 1919 mochten alle mannen voor het eerst gaan stemmen voor de nationale politiek. Een cadeau van koning Albert I voor hun moedige strijd aan de IJzer in 14-18. Vrouwen mochten dat niet: socialisten en liberalen verzetten zich ertegen omdat ze ervan overtuigd waren dat de vrouwen toch allemaal katholiek zouden stemmen. Ze mochten enkel voor de gemeente stemmen. In 1948, een oorlog later, kregen ook de vrouwen een stem in het nationale parlement, maar het jaar daarvoor al, in 1947, zat Madame Lejeune in de politiek.

Gemeenteraadslid en schepen
Zij werd gemeenteraadslid in Sint-Truiden in 1947 onder burgemeester Jean Thenaers (Katholieke Partij) en na de volgende gemeenteraadsverkiezingen, in 1952, werd ze de eerste vrouwelijke schepen van de stad van 1 januari 1953 tot in 1964, ook de ambtsperiode van burgemeester Jules Scheepers (CVP). In die hoedanigheid was ze ook voorzitter van de bestuurscommissie van de Muziekacademie en van het Symfonieorkest Sint-Cecilia.

Bij de allereerste nationale verkiezingen waar ook vrouwen mochten deelnemen en stemmen, in 1949, was ze CVP-kandidaat voor de provincieraadsverkiezingen. Van haar schepenmandaat onthouden we vooral dat ze burgerlijke stand onder haar hoede had en bijgevolg veel van de huidige jubilarissen, met diamant en platina in hun trouwboekje, gehuwd heeft.

Daarnaast zorgde ze voor een vlottere werking van de burgerlijke stad via de mechanisatie, een beleidsdoelstelling die na Madame Lejeune is blijven bestaan.

In 2018 was het 65 jaar geleden dat Madeleine Lejeune schepen werd en voor die gelegenheid liet de stad een bijzondere collage maken die het stadsbestuur naar aanleiding van Internationale Vrouwendag aan de familie overhandigde. In 2002 kreeg ze ook een straatnaam bij de ontwikkeling van de Halmaalwijk. Het was onder socialistisch bestuur dat de zeer christelijke Madeleine Lejeune haar naam mocht geven aan een nieuwe straat

De vrijgevigheid zelve

Tijdens WO II werd het kasteel opgeëist door de Duitse overheid als commandopost en pilotenverblijf. Daarvan zijn nog steeds de restanten in de vorm van graffiti op de muren in de kelder zichtbaar. Zij verleende een erfpacht op het jachtslot Schabroek te Guvelingen met 15 hectaren landerijen aan de Broeders van de Christelijke Scholen, broeder Louis, voor huisvesting van de Tuinbouwschool in 1947 en schonk dit goed definitief aan de school in 1973.

Zij ondersteunde eveneens de vrije meisjesschool Melveren, beheerd door zusters van Vincentius à Paulo, onder andere door een nieuwbouw in 1967, ook hier gevolgd door een definitieve schenking in 1972.

Madame Lejeune overleed in Sint-Truiden op 10 juni 1975, 79 jaar oud.
Naast een straatnaam zijn er nog steeds herinneringen aan Madeleine Lejeune, buiten haar schenkingen aan de Tuinbouwschool en de meisjesschool van Melveren. Elk jaar wordt in de Tuinbouwschool de Prijs Mevrouw Lejeune voor leerlingen wetenschappen van de Tuinbouwschool uitgereikt. Ze sponsorde ook het klokje met haar naam als meter voor de nieuwe kapel van de Tuinbouwschool in 1953.